موات، واژه‌ای است که به زمین‌هایی اشاره دارد که گویی طبیعت از آن‌ها دست کشیده است؛ سرزمین‌هایی که نه رشد می‌کنند، نه حرکت دارند، و نه بهره‌ای از آن‌ها به دست می‌آید. این زمین‌های خشک و بی‌ثمر، از دل چرخه طبیعت خارج شده‌اند و دیگر نمی‌توان از آن‌ها انتظاری برای تولید یا زندگی داشت.

اما «موات» تنها به زمین‌های کشاورزی بی‌فایده اطلاق نمی‌شود. در معنای وسیع‌تر، این واژه زمین‌هایی بدون صاحب یا بهره‌برداری را توصیف می‌کند؛ سرزمین‌هایی تهی از جان و ثمر، که هیچ نشانی از حرکت یا سود در آن‌ها دیده نمی‌شود.

این زمین‌ها مانند گوشه‌های خاموش و فراموش‌شده طبیعت‌اند؛ زمین‌هایی که هیچ اثری از زندگی در آن‌ها جریان ندارد و همچنان در سکوت باقی مانده‌اند. سرزمینی که به زبان ساده، نه جانی دارد، نه روحی، و نه حتی امیدی برای تغییر، مگر اینکه دستی از قانون یا توسعه به آن‌ها برسد.