همه چیز درباره شهر سبز: از انرژی خورشیدی تا حمل و نقل پاک

مقدمه

در جهانی که از تبعات تغییرات اقلیمی، آلودگی و بحران انرژی به ستوه آمده، خورشید به یکی از مهم‌ترین امیدهای ما برای نجات زمین تبدیل شده است. دیگر صحبت از انرژی خورشیدی، یک رویا یا شعار زیست‌محیطی نیست؛ بلکه ضرورتی حیاتی در دل شهرهایی‌ست که هر روز گسترده‌تر و پرتراکم‌تر می‌شوند.

امروزه شهرنشینی با شتابی بی‌سابقه در حال گسترش است. برای نخستین‌بار در تاریخ بشر، بیش از نیمی از جمعیت زمین در شهرها زندگی می‌کنند؛ شهرهایی که در کنار فرصت‌های اقتصادی و اجتماعی، منبع اصلی مصرف انرژی و تولید آلاینده‌ها نیز هستند. اما در دل همین بحران، جرقه‌ای روشن زده شده: شهرهای سبز، جوامعی نوظهور که با بهره‌گیری از سیاست‌های پایدار، فناوری‌های هوشمند و انرژی‌های پاک انرژی های نو – به‌ویژه انرژی خورشیدی – راهی متفاوت در پیش گرفته‌اند.

در این مقاله، نگاهی می‌اندازیم به اینکه چگونه انرژی های نو می‌تواند ستون فقرات توسعه پایدار شهری باشد. از گذشته تا آینده، از مفاهیم پایه تا مطالعات موردی، از فرصت‌ها تا چالش‌ها؛ با هم بررسی می‌کنیم که چگونه می‌توان با کمک نور خورشید، شهرهایی ساخت که نه‌تنها قابل‌زیست، بلکه الهام‌بخش نسل‌های آینده باشند.

مفهوم شهر سبز؛ شهرهای سبز چگونه شهرهایی هستند؟

شهر سبز به منطقه‌ای شهری گفته می‌شود که به گونه‌ای طراحی شده تا کمترین تأثیر زیست‌محیطی را داشته باشد و به توسعه پایدار کمک کند.

در این مفهوم، جنبه‌های مختلف زندگی شهری مانند بهره‌وری انرژی، مدیریت پسماند، حمل‌ونقل و فضاهای سبز به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند که با اهداف توسعه پایدار همسو باشند. این مفهوم فراتر از درخت‌کاری یا کاهش آلودگی است و نمایانگر رویکردی جامع در برنامه‌ریزی شهری است که پایداری را در مرکز تصمیم‌گیری‌ها قرار می‌دهد.

نقشه راه شهر سبز بر کاهش ردپای کربن، حفظ منابع و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان استوار است؛ از ساختمان‌های کم‌مصرف انرژی گرفته تا سامانه‌های حمل‌ و نقل سبز.

هدف اصلی از طراحی اینچنین شهرهایی، ایجاد همزیستی هماهنگ و صحیح میان توسعه شهری و محیط طبیعی است تا شهرها برای نسل‌های آینده نیز قابل‌ زیست باقی بمانند.

توسعه پایدار چیست و چه ارتباطی با شهر سبز دارد؟

در قلب توسعه پایدار، سه مؤلفه‌ اصلی وجود دارد که با عنوان «مثلث پایداری» شناخته می‌شوند:

1. اقتصاد پایدار: ایجاد فرصت‌های شغلی، رشد اقتصادی متوازن و استفاده مؤثر از منابع مالی به‌گونه‌ای که در بلندمدت دوام‌پذیر باشد.
2. اجتماع پایدار: تقویت همبستگی اجتماعی، دسترسی برابر به خدمات شهری، مشارکت شهروندان در تصمیم‌گیری‌ها و ارتقای کیفیت زندگی برای همه اقشار جامعه.
3. محیط‌زیست پایدار: حفاظت از منابع طبیعی، کاهش آلودگی، مصرف بهینه انرژی و مدیریت صحیح زمین و پسماند.

شهرهای سبز در تقاطع همین سه‌گانه قرار می‌گیرند و نقش کلیدی در تحقق توسعه پایدار شهری ایفا می‌کنند. این شهرها با بهره‌گیری از طراحی هوشمند، فناوری‌های پاک، استفاده مؤثر از انرژی‌های تجدیدپذیر، گسترش فضاهای سبز و بهبود زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی، همزمان به حفظ محیط‌زیست، ارتقای رفاه اجتماعی و کارایی اقتصادی کمک می‌کنند.

بنابراین، برخلاف تصور، شهر سبز نه‌ تنها جلوه‌ای از مدیریت زیست‌محیطی است، بلکه الگویی عملی برای رسیدن به شهری پایدار، هوشمند و انسانی‌تر نیز محسوب می‌شود.

فناوری هوشمند و راه‌حل‌های مبتنی بر داده

فناوری، ستون فقرات توسعه شهرهای سبز را تشکیل می‌دهد.در این مدل از شهرها فناوری‌های پاک (Cleantech) حسگرها، تحلیل داده و اینترنت اشیا (IoT) برای پایش و بهره‌ برداری کارآمدتر از سیستم‌های شهری مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای مثال، شبکه‌های هوشمند (Smart Grids) امکان استفاده بهینه از انرژی را در شهرها فراهم می‌کنند و کنتورهای هوشمند آب نیز در شناسایی نشتی‌ها و کاهش هدررفت آب مؤثر هستند.

علاوه بر این، این مدل از شهرها در برنامه‌ریزی شهری و مدیریت منابع، تصمیم‌گیری‌های خود را بر پایه داده‌ها انجام می‌دهند. با تحلیل الگوهای ترافیکی، میزان مصرف انرژی و کیفیت هوا، این شهرها نقاط قابل بهبود را شناسایی کرده و راه‌حل‌های خاصی را برای افزایش پایداری به کار می‌برند.

در کشورهایی مانند ایتالیا، این گونه شهرها با بهره‌گیری از فناوری‌ها و شیوه‌های نوآورانه در کاهش ردپای کربنی، افزایش بهره‌وری انرژی و ارتقای محیط زیست سالم‌تر گام برمی‌دارند. یکی از فناوری‌هایی که در این مسیر نقش دارد، eSIM Italia است؛ فناوری‌ای که با حذف سیم‌کارت‌های فیزیکی به کاهش ضایعات الکترونیکی کمک می‌کند. eSIMها امکان اتصال بدون نیاز به تولید و دورریزی سیم‌کارت‌های سنتی را فراهم می‌کنند. شهرهای سبز تنها به کاهش آلودگی بسنده نمی‌کنند، بلکه فناوری‌های هوشمند را در دل ساختار خود جای می‌دهند تا آینده‌ای پایدارتر رقم بزنند.

معماری پایدار و برنامه‌ریزی شهری

یکی از ویژگی‌های اصلی شهرهای سبز، معماری پایدار است؛ به‌ ویژه ساختمان‌های سبز که در آن‌ها از منابع به‌ صورت بهینه استفاده می‌شود، از مصالح ساختمانی گرفته تا انرژی و آب. این ساختمان‌ها اغلب از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند پنل‌های خورشیدی و توربین‌های بادی بهره می‌گیرند و با استفاده از عایق‌کاری مناسب، نور طبیعی، و سامانه‌های تهویه هوشمند، مصرف انرژی را کاهش می‌دهند.

همچنین، برنامه‌ریزی شهری در این شهرها شامل فضاهای سبز چندمنظوره است. پارک‌ها، بام‌های سبز و جنگل‌های شهری علاوه بر فراهم کردن فضاهای تفریحی برای ساکنان، مانند فیلترهای طبیعی هوا عمل می‌کنند، پدیده جزیره گرمایی شهری را کاهش می‌دهند و زیستگاه‌هایی برای تنوع زیستی فراهم می‌کنند.

برخی شهرها حتی پا را فراتر گذاشته و طبیعت را به درون بافت مرکزی شهر آورده‌اند. نمونه بارز آن سنگاپور است که به‌عنوان شهر درون باغ شناخته می‌شود. این کشور با ترویج بام‌های سبز، باغ‌های عمودی و پارک‌های شهری نشان داده که طبیعت چگونه می‌تواند با یک مرکز شهری بسیار توسعه‌یافته همزیستی داشته باشد.

حمل‌ونقل عمومی کارآمد و راه‌حل‌های نوین جابه‌جایی

حمل‌ونقل یکی از بخش‌هایی است که بیشترین سهم را در تولید گازهای گلخانه‌ای در شهرها دارد. شهرهای سبز با سرمایه‌گذاری بر روی سامانه‌های حمل‌ونقل عمومی کارآمد و ترویج روش‌های پایدار و حتی شاید متفاوت جابه‌جایی، به دنبال کاهش این اثرات هستند. سامانه‌هایی همچون اتوبوس، تراموا و قطار در حال بازطراحی و نوسازی هستند تا به جای سوخت‌های فسیلی، از انرژی‌های پاک استفاده کنند.

علاوه بر حمل‌ونقل عمومی، شهرهای سبز هر چه بیشتر از شیوه‌های جایگزین جابه‌جایی بهره می‌برند. دوچرخه‌سواری، اسکوترهای برقی، خودروهای برقی و هیبریدی و امکانات پیاده‌روی به بخشی از زیرساخت‌های استاندارد در یک محیط شهری پایدار تبدیل شده‌اند. این راه‌حل‌ها علاوه بر کاهش آلاینده‌ها، موجب کاهش ترافیک و بهبود کیفیت هوا می‌شوند.

جای تعجب نیست که کپنهاگ، نماد حمل‌ونقل پایدار شهری محسوب می‌شود؛ این شهر با شبکه‌ای گسترده از مسیرهای دوچرخه‌سواری، دوچرخه را به یکی از اصلی‌ترین وسایل جابه‌جایی شهروندان تبدیل کرده است!

انرژی‌های تجدیدپذیر و بهره‌وری انرژی

همانطور که تا اینجای این مقاله هم احتمالا متوحه شده اید، یکی از عناصر کلیدی شهرهای سبز، گذار به سمت منابع انرژی تجدیدپذیر است. این شهرها با کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و استفاده از انرژی خورشیدی، بادی و دیگر منابع پاک، میزان انتشار کربن را به طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهند.

همچنین، اینگونه شهرها بر فناوری‌های بهره‌ور تمرکز دارند؛ مانند روشنایی LED، شبکه‌های هوشمند برق، و سامانه‌های ذخیره‌سازی انرژی که همگی بهینه‌سازی مصرف انرژی را هدف قرار می‌دهند. در برخی از این شهرها، تقریباً تمام برق و گرمایش از منابع زمین‌گرمایی و آبی تأمین می‌شود که نمونه‌ای عالی از استفاده کامل از انرژی پاک در یک شهر است.

ریکیاویک (پایتخت ایسلند) نمونه‌ای روشن است که نشان می‌دهد با سرمایه‌گذاری و سیاست‌گذاری مناسب، شهرها می‌توانند هم انتشار کربن را کاهش دهند و هم کیفیت زندگی شهروندان را حفظ کنند.

اگر علاقه‌مندید فراتر از چارچوب شهرهای سبز، با جزئیات بیشتری درباره انواع انرژی‌های تجدید پذیر و چگونگی تولید برق از آن‌ها آشنا شوید، مطالعه‌ی مقاله‌ی «آینده انرژی: آشنایی 8 روش نوین برای تولید برق» را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

البته که در میان انواع انرژی‌های تجدیدپذیر که در مدل طراحی شهر سبز مورد استفاده قرار می‌گیرند، انرژی خورشیدی جایگاه ویژه‌ای دارد. دسترسی گسترده، کاهش هزینه‌های تولید و سازگاری بالا با محیط‌های شهری باعث شده‌اند که این منبع پاک به یکی از ارکان مهم در طراحی زیرساخت‌های پایدار شهری تبدیل شود. در ادامه به توضیحات بیشتری درباره نقش انرژی خورشیدی در شهرهای سبز می پردازیم:

ادغام انرژی خورشیدی در زیرساخت‌های شهری:

استفاده از انرژی خورشیدی در توسعه شهری، ریشه در تمدن‌های باستان دارد. در دوران باستان، جوامع اولیه از اصول طراحی خورشیدی غیرفعال بهره می‌بردند تا در زمستان حداکثر گرما و در تابستان سایه مناسب از نور خورشید دریافت کنند.

اما امروزه برای بهره‌گیری حداکثری از این نوع انرژی در مناطق شهری، می‌توان پنل‌های خورشیدی را روی ساختمان‌ها و پشت‌بام‌ها نصب کرد. این کار نه تنها انرژی پاک تولید می‌کند، بلکه فشار بر شبکه برق را نیز کاهش می‌دهد. چراغ‌های خیابانی و سیستم‌های حمل‌ونقل خورشیدی نیز با کاهش مصرف انرژی و انتشار آلاینده‌ها، به توسعه پایدار شهری کمک می‌کنند.

برنامه‌ریزی و طراحی شهری برای انرژی خورشیدی:

برنامه‌ریزان و طراحان شهری نقش مهمی در ادغام انرژی خورشیدی در شهرها ایفا می‌کنند. آن‌ها با در نظر گرفتن جهت‌گیری ساختمان‌ها و دسترسی به نور خورشید، تولید و مصرف انرژی را بهینه می‌سازند. همچنین، استفاده از انرژی خورشیدی در فضاهای سبز و مناطق عمومی این امکان را فراهم می‌سازد که جوامع مختلف از منابع انرژی تجدیدپذیر بهره‌مند شوند. طرح‌های خورشیدی اجتماعی نیز به ساکنانی که امکان نصب پنل خورشیدی روی ملک خود را ندارند، دسترسی به انرژی پاک می‌دهد.

منظور از طرح‌های خورشیدی اجتماعی (Community Solar Initiatives) پروژه‌هایی است که به افرادی که امکان نصب پنل‌های خورشیدی در خانه یا ملک خود را ندارند، این فرصت را می‌دهند که از انرژی خورشیدی بهره‌مند شوند. در این طرح‌ها، معمولاً گروهی از افراد یا یک جامعه با هم منابع خود را جمع‌آوری کرده و در یک پروژه مشترک خورشیدی سرمایه‌گذاری می‌کنند. به این ترتیب، انرژی تولید شده از این پروژه‌ها به‌طور مشترک بین اعضای جامعه یا افرادی که در پروژه شریک هستند، توزیع می‌شود.

ترندها و تحولات کنونی

استفاده از انرژی خورشیدی در مناطق شهری در سطح جهانی در حال افزایش است. دولت‌ها، کسب‌وکارها و افراد به‌طور فزاینده‌ای اهمیت انتقال به منابع انرژی تجدیدپذیر را درک می‌کنند. پیشرفت‌های فناوری در پنل‌های خورشیدی و سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی باعث شده‌اند انرژی خورشیدی کارآمدتر و قابل دسترس‌تر شود. دولت‌ها در سراسر جهان سیاست‌ها و مشوق‌هایی برای ترویج انرژی خورشیدی در توسعه شهری اجرایی می‌کنند که باعث تسریع در پذیرش آن می‌شود.

برای مثال کپنهاگ، دانمارک، استراتژی جامع‌ای را برای رسیدن به وضعیت کربن خنثی تا سال 2025 پیاده‌سازی کرده است که در آن انرژی خورشیدی نقش مهمی ایفا می‌کند. شهر مسدار در ابوظبی، امارات متحده عربی، انرژی خورشیدی، ساختمان‌های با مصرف انرژی پایین و سیستم‌های حمل‌ونقل پایدار را برای ایجاد یک محیط شهری کاملاً پایدار ادغام کرده است.

محله‌های پایدار نیز اولویت‌های خاصی برای استفاده از انرژی خورشیدی دارند. پروژه BedZED (Beddington Zero Energy Development) در لندن، بریتانیا، منابع مختلف انرژی تجدیدپذیر، از جمله انرژی خورشیدی، را ادغام کرده است تا به اهداف صفر انتشار کربن دست یابد. این مطالعات موردی قابلیت و مزایای ادغام انرژی خورشیدی در توسعه شهری را نشان می‌دهند.

چالش‌ها و اختلاف‌نظرها
با وجود مزایای آن، انرژی خورشیدی در توسعه شهری با چالش‌هایی روبه‌رو است. هزینه اولیه و قابلیت دسترسی به سیستم‌های انرژی خورشیدی همچنان مانعی عمده برای بسیاری از افراد و جوامع است. یکپارچه‌سازی و مدیریت شبکه برق نیز چالش‌برانگیز است، زیرا طبیعت متناوب انرژی خورشیدی نیازمند سیستم‌های ذخیره‌سازی و توزیع مؤثر است. علاوه بر این، تاثیرات ظاهری پنل‌های خورشیدی در مناطق شهری می‌تواند نقطه‌ای از اختلاف باشد و ادغام بی‌دغدغه انرژی خورشیدی در منظرهای شهری موجود را دشوار کند.

حفاظت و مدیریت آب

آب کالایی نایاب است؛ از این رو شهرهای سبز روش‌های عملی مدیریت آب را به‌کار گرفته‌اند. این شهرها فناوری‌های کم‌مصرف در مصرف آب، از جمله تجهیزات آب‌بند جریان کم، سیستم‌های باران‌آوری و بازچرخانی آب خاکستری را نصب می‌کنند تا مصرف آب را کاهش داده و تأمین پایدار آن را تضمین کنند.

برای نمونه، ملبورن یک سامانه یکپارچه مدیریت آب راه‌اندازی کرده است که هم‌زمان آب باران را جمع‌آوری، نمک‌زدایی و بازسازی آب را دربر می‌گیرد. این برنامه به ملبورن امکان داده است تا با کمترین آسیب زیست‌محیطی، به منابع آب مطمئن دست یابد.

شهرهای سبز همچنین در حال احیا و حفاظت از منابع طبیعی آب—از جمله رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و تالاب‌ها—هستند که بخش جدایی‌ناپذیر توازن اکولوژیکی‌اند. با حفظ این دارایی‌های طبیعی، این شهرها تاب‌آوری خود در برابر تغییرات اقلیمی را افزایش داده و اطمینان می‌دهند که منابع آب برای سال‌های آینده در دسترس باقی بمانند.

اگر علاقه‌مندید عمیق‌تر درباره راهکارهای نوین در حفاظت و مدیریت منابع آب شهری بدانید، پیشنهاد می‌کنیم نگاهی هم به مقاله‌ی «زیر ساخت سبز در مناطق خشک و نیمه خشک» ما در این زمینه بیندازید.

سرمایه‌گذاری در زمینه شهرهای سبز

تحقق شهرهای سبز نیازمند سرمایه‌گذاری‌های قابل‌توجه در حوزه‌هایی چون زیرساخت‌های حمل‌ونقل پاک، معماری پایدار، انرژی‌های تجدیدپذیر و فناوری‌های هوشمند شهری است. در نگاه نخست، این سرمایه‌گذاری‌ها ممکن است هزینه‌بر به نظر برسند، اما مطالعات نشان می‌دهند که در بلندمدت منجر به صرفه‌جویی اقتصادی، افزایش بهره‌وری و بهبود کیفیت زندگی می‌شوند.

بسیاری از دولت‌ها و شهرداری‌ها، با ارائه مشوق‌هایی مانند معافیت‌های مالیاتی، تسهیلات بانکی یا مشارکت عمومی-خصوصی، زمینه‌ی جذب سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی را در پروژه‌های سبز شهری فراهم کرده‌اند. از سوی دیگر، نهادهای بین‌المللی مانند بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول نیز در سال‌های اخیر توجه بیشتری به حمایت مالی از طرح‌های زیست‌محیطی داشته‌اند.

در ایران نیز با وجود چالش‌هایی مانند محدودیت‌های بودجه‌ای، تحریم‌ها و فرسودگی زیرساخت‌ها، پروژه‌هایی در جهت توسعه پایدار و ایجاد شهرهای سبز آغاز شده‌اند. به‌عنوان نمونه، شهرک انرژی خورشیدی در یزد یکی از نخستین پروژه‌های متمرکز بر بهره‌گیری از انرژی‌های تجدیدپذیر است که با هدف تولید برق پاک و کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی طراحی شد.¹ یا در تهران، برخی نهادهای دولتی و خصوصی در ساخت ساختمان‌های سبز با استانداردهای بهینه‌ مصرف انرژی مشارکت کرده‌اند، مانند پروژه‌های مسکن با استاندارد GBCI یا ساختمان‌هایی با پنل‌های خورشیدی روی بام در منطقه ۲۲ و حتی برای ساخت و ساز آنها از تخفیف های حداکثری رونمایی کرده اند.²

از سوی دیگر، برخی پارک‌های فناوری مانند پارک علم و فناوری خراسان همواره از استارتاپ‌هایی که در زمینه فناوری‌های پاک فعالیت می‌کنند حمایت مالی و زیرساختی میکنند.

بنابراین همانطور که قبلتر هم گفته شد در واقع، توسعه پایدار شهری نه تنها برای محیط‌زیست، بلکه برای اقتصاد نیز سودآور است؛ چرا که فرصت‌هایی برای اشتغال‌زایی سبز، نوآوری صنعتی و کاهش هزینه‌های بلندمدت شهرها در حوزه انرژی و سلامت فراهم می‌کند.

چشم‌انداز آینده

آینده انرژی خورشیدی در توسعه شهری پایدار امیدوارکننده است. پیشرفت‌های مستمر در فناوری‌های خورشیدی پتانسیل افزایش کارآیی و صرفه‌جویی در هزینه‌ها را دارند. با افزایش آگاهی و تعهد به پایداری، پیش‌بینی می‌شود که انرژی خورشیدی نقش بیشتری در برنامه‌ریزی و توسعه شهری ایفا کند و به ایجاد شهرهای پایدارتر و سبزتر منجر شود. انرژی خورشیدی در دستیابی به هدف ساخت شهرهای واقعی پایدار که حفاظت از محیط‌زیست و کارایی منابع را در اولویت قرار می‌دهند، نقشی اساسی خواهد داشت.

نتیجه‌گیری

شهرهای سبز نماد پیشگامی در این حرکت دگرگون‌ساز شهرسازی هستند که نشان می‌دهند پایداری و شهرنشینی می‌توانند هم‌زمان تحقق یابند. این شهرها با به‌کارگیری رویکردهای نوآورانه در معماری، شیوه‌های حمل‌ونقل، انرژی و مدیریت پسماند، نه‌تنها اثرات زیست‌محیطی را کاهش می‌دهند، بلکه محیط‌هایی سالم‌تر و با کیفیت‌تر برای زندگی ساکنان خود فراهم می‌کنند.

موفقیت‌های اینگونه از شهرها الهام‌بخش بسیاری از شهرها در سراسر جهان هستند و نشان می‌دهند که توسعه پایدار نه‌تنها امکان‌پذیر، بلکه هم‌راستا با آینده سیاره ما است.

در این میان، انرژی خورشیدی به‌عنوان یکی از ستون‌های توسعه پایدار شهری، نقشی فزاینده و حیاتی ایفا می‌کند. بهره‌گیری هوشمندانه از این منبع تجدیدپذیر، نه‌تنها موجب کاهش انتشار کربن و صرفه‌جویی بلندمدت در هزینه‌ها می‌شود، بلکه به استقلال انرژی شهرها نیز کمک می‌کند. ادغام انرژی خورشیدی در طراحی و برنامه‌ریزی شهری – از ساختمان‌های مسکونی گرفته تا زیرساخت‌های عمومی – امروزه در بسیاری از شهرهای پیشرو جهان به موفقیت‌هایی چشمگیر منجر شده است؛ موفقیت‌هایی که به‌ویژه در محله‌های پایدار و پروژه‌های شهری خورشیدی نمود یافته‌اند. اگرچه چالش‌هایی مانند هزینه‌های اولیه یا یکپارچه‌سازی با شبکه‌های انرژی سنتی همچنان وجود دارد، اما روند پیشرفت‌های فناورانه و تعهد فزاینده به پایداری، افقی روشن برای استفاده از انرژی خورشیدی در شهرهای آینده ترسیم می‌کند.

در حالی که جهان همچنان با چالش‌هایی مانند تغییرات اقلیمی، کمبود منابع و شهرنشینی سریع دست‌وپنجه نرم می‌کند، درس‌هایی که از شهرهای سبز گرفته می‌شود بیش از پیش اهمیت می‌یابند. این شهرها با رویکردی جامع، فناوری، مشارکت اجتماعی و حکمرانی قوی را در نقشه راهی گنجانده‌اند که دیگر شهرها می‌توانند برای دستیابی به پایداری از آن پیروی کنند.

شهرهای سبز با قرار دادن محیط‌زیست در جایگاهی برابر با رفاه اقتصادی و اجتماعی، پایه‌های آینده‌ای را بنا می‌نهند که در آن زندگی شهری می‌تواند در هماهنگی با طبیعت شکوفا شود.

در ایران نیز با توجه به بحران‌های زیست‌محیطی نظیر کم‌آبی و آلودگی هوا، حرکت به سوی شهرهای سبز نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است.

منابع

Green.org

Green city times

1. شهرک های خورشیدی استان یزد- خبرگزاری های تسنیم و ایرنا ↩︎
2. ساختمان های سبز تهران- ایرنا ↩︎